گـآهــے انســآטּ בستـــ بـہ פֿـوבڪشـے مـے زنــב

هــے !!.. فلــآنـے 

??.میــدونــے

یـﮧ وقـتـــآیــے بــآیـــב ڪـــم بــآشـــے !

تــآ ڪــم بـوבنــت حــس بشــﮧ . . . .

نـﮧ اینڪـﮧ نبــآشـــے و " نبــــوבنــتـ "

. . . . . . ...وآســـﮧ بـقیـــﮧ " عــآבتـ " بشـﮧ

فرقـے نمـے کند !!

بگویم و بدانـے ...!

یا ...

نگویم و بدانـے..!

فاصله دورت نمی کند ...!!!

در خوب ترین جاﮮ جهان جا دارﮮ ...!

جایـے که دست هیچ کسـے به تو نمـے رسد.:

دلــــــــــــــم.....!!!

 

                               

بیــ ـآ آخــ ـر ایـ ـن کوچهـ ادآمهـ بدهیـــمـ عشـ ـق بازیـ ـمآنـ رآ

هیچ کسـ نیستـ

جُــز مــن و تـ ـو و خـــدایے

کهـ عآشقـ ایــن عشـــق بآزے هآے دزدکیستــ

ایـــن بــ ـآر شیـ ـطآنـ رآ گــول خـوآهیــمـ زد

...

آخـ ـر ِ ایــ ـن کوچهـ بهشـــت منــو توستــ ...

وقتی که مرا دور میزنی یادت باشد که عشق را در میدان من آموختی !

دوباره به من خواهی رسید ..!!!

شک نکن

امشـب، همیــــטּ حَـوالــــ‗__‗ــــــے

زلـــ‗__‗ــــزله ای رُخ داد ...

حـالا همـه حـالـَمــ را می پـُرسند !!!

بـی خـبـر از اینـ ـکـه " مــَـــ‗__‗ــטּ"

بـه ایــטּ لـرزیـدنـهـا

سالهـاسـتــ کـه عـادتـــ کـَرده امـــ...

بـه لـرزشـهای شـَدیــ‗__‗ــدِ شـانه هایـَمــــ

و تـَـرَکــ ــهای عمــیــقِ قــلــبــمـــ...

امـّــ‗__‗ـــا هنـوز " خـــوبَـــمـــ" !!!

مـــבام مــے گــفت خیــآلـتـــ تــخــت مــטּ وفــــ ـــآ בارمــ ..

و مــטּ _ چــ ه ساבهـ لـــوحانــــﮧ خــــیالـــم را

تـــخــتــــے کردم بــراے

عــشــق بـآزے او بـــــــــآ בیــــــگرے ..

 

التماس مال دیروز بود ، مال وقتی بود که ساده بودم …

الان میخوای بری ؟

هـــــــــیـــــــــس !!!

فقط خداحافظ …

گاهـــــی باید به آدمـــا یاد آوری کرد که :

مهمتر از "با هـــــم" بودن "به یـــــاد هـــــــم" بودنه

متاسفانه بعضی ها "با هم"  ولی ی ی  "به یاد یکی دیگه" هستند !

شخصیت منو با برخوردم اشتباه نگیر.

شخصیت من چیزیه که من هستم،

اما برخورد من بستگی داره به اینکه ” تو ” کی باشی…

یک نفر قلب تو را بی سحر و جادو می برد

بی گمان من می شوم بازنده و او می برد

اشک می ریزم و می دانم که چشمان مرا

عاقبت این گریه های بی حد از سو می برد

آنقدر تلخم که هر کس یک نظر میبیندم

ماجرا را راحت از رفتار من بو می برد

من در این فکرم جهان را می شود تغییر داد

عاقبت اما مرا تقدیر از رو می برد

چقدر دلم میخواهد نامه بنویسم....

تمبر و پاکت هم هست....

و یک عالمه حرف....

کاش کسی جایی منتظرم بود....

خدایا میسپارمش به خودت...... مواظبش باش ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺩﺳﺖﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺟﺰ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﺵ ﮔﺮﻓﺖ. ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﺴﯽﮔﻔﺖ. ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﺮﺩ.... ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺨﺎﻃﺮ * ﺗﻮ* ﭘﺎﮔﺬﺍﺷﺖ ﺭﻭ ﻏﺮﻭﺭﺵ. ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻃﻌﻢ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﻭ ﺣﺲ ﮐﺮﺩ .… ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻭﺟﺪﺍﻧﺖ ﻗﺪﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ* ﺍﻭﻟﯽ*ﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﺪﻭﻥ! ﺍﻭﻥ * ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ* ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ! ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺯﺵ ﻧﮕﺬﺭ

 

 

می خواهى بروى؟

بهانه مى خواهى؟

بگذار من بهانه را دستت دهم..

برو و هركس پرسید چـــرا؟

بگو لجوج بود! همیشه سرسختانه عاشق بود..

بگو فریاد مى كرد! همه جا فریاد مى كرد که فقط مرا مى خواهد..

بگو دروغ مى گفت! مى گفت هرگز ناراحتم نكردى..

بگو درگیر بود! همیشه درگیر افسون نگاهم بود..

بگو بی احساس بود! به همه فریاد ها، توهین ها و اخم هایم، فقط 

لبخند می زد..

بگو او نخواست! نـخـواسـت كـسـى جـز مـن در دلــش خـانـه كـنـد......

 

خنــده ام می گیـــرد وقتــی پــس از مــدت ها بی خبـــری بی آنکــه ســـراغی از این دل ٍ آواره بگیـــری می گـــویی : دلم برایت تنــگ اســت یا مــرا به بازی گرفتــه ای یا معنـــی واژه هایــت را خوب نمیدانــی دلتنــــگی ارزانـــی ٍ خودت . . . ...

ســـهـم “مـــن” از “تـــو” عشـــق نیــست ، ذوق نیـــست ، اشتیـــاق نیــست همـــان دلتنـــگیٍ بی پــایــانی ســت که روزها دیوانـــه ام می کنــد ! ...

چشمانت سگ داشت

اخلاقت هم سگی بود

هار هم که میشدی

دوست و دشمن نمی شناختی

کاش وفایت هم مانند همان بود ...

چنــد ساعتی با هم بودیــم! 

من بــه تــو نگــاه میکردم ...

و تــو به ساعتت

تـــو قرار داشتی ومن بی قــراری.

غرور من که زسختي به کوه ميمانست ،

کمر به کشتن خود بست و خاک پاي تو شد

دلم که به همه بيگانه بود و يار نداشت ،

چه ديد در تو که اينگونه آشناي تو شد ؟

حــآلـَم گــرفــتـِــﮧ

ازیــن شــﻬ ـر

کـــﮧ آدم هـآیـشـ

هــَمچـُون هـَوآیــشـ نــآ پـآیـבآرند

گــآهـ آنــقــَבر پــآکـ کـــﮧ بــآورتـ نمــے شــَوב

گــآهـ چــنــآن بــے مــَعرفــَتـ کـــــﮧ نــَفـَسـت میگیــرב

*گفتی که چو خورشید زنم سوی تو پر*

*چون ماه شبی می کشم از پنجره سر*

*اندوه که خورشید شدی تنگ غروب*

*افسوس که مهتاب شدی وقت سحر*